دستگاه چاپ فلکسو

چاپ فلکسو چیست؟

فلکسوگرافی روش چاپی است با یک لوح چاپ برجسته (کلیشه) و منعطف.

این لوح به سیلندر لوح دستگاه چاپ فلکسوگرافی چسبانده می شود.

روش فلکسو در واقع نوع امروزی چاپ لترپرس ( چاپ با استفاده از حرف و تصاویر برجسته فلزی است).

البته چاپ فلکسو همه کاره تر از روش لترپرس است چرا که با استفاده از آن می توان تقریبا انواع سطوح همچون پلاستیک، فویل، سلفون و کاغذ را چاپ کرد.

همچنین از آن می توان برای چاپ سطح وسیعی با یک رنگ یکنواخت و یکدست استفاده کرد. کاربردها :

روش فلکسو از روشی های چاپی است که همواره گسترش و پیشرفت بسیار سریعی را بر خود دیده اند.

البته نباید تصور کرد که این روش تنها برای چاپ محصولاتی خاص کاربرد دارد.در واقع قابلیت این روش برای چاپ انواع مختلفی از سطوح چاپی باعث شده تا گستره وسیعی از محصولات با این روش قابل چاپ باشند.

بسته بندی مواد غذایی همانطور که اشاره شد یکی از مهمترین میادین کاربرد این روش چاپی است.

چاپ بر روی کیسه های پلاستیکی لفاف های بسته بندی، کاغذ دیواری، مجلات، ضمایم روزنامه ها، کتب و فرم های اداری از دیگر کاربردهای رایج این روش چاپی اند.

معرفی اصطلاح آنیلوکس

در این میان اصطلاح آنیلوکس نامی بود که تا تقریبا 60 سال پیش روش فلکسوگرافی به آن موسوم بود. اصطلاح آنیلوکس در حقیقت اشاره به مرکبی داشت که قبلا با مواد آنیلینی ساخته شده.  در این روش به کار گرفته می‌شد. البته چون آنلین ماده‌ای سمی بود تا سالها شبهاتی را حول این روش چاپ به وجود آورد تا اینکه استفاده از رنگدانه ها رایج شد.  کاربرد این روش با نام جدید فلکسوگرافی آغاز شد.

بنابراین نام آنیلوکس بر روی نورد آنیلوکسی به معنای استفاده از مواد آنیلینی نیست چون این مواد سال‌هاست که در روش چاپ فلکسو کاربرد ندارند. البته مرکب‌های فلکسوی امروزی بسیار روان بوده، سریع خشک می‌شوند و اغلب پایه آبی هستند.

تاریخچه چاپ فلکسو

در سال ۱۸۹۰، اولین ماشین چاپ در لیورپول انگلستان بوسیله Bibby ،Baron و پسرانش ساخته شد.

دردهه ۱۹۰۰ چاپ خانه های اروپایی با استفاده از صفحات لاستیک چاپ و آنیلین نفت مبتنی بر جوهر توسعه یافته بودند، این شیوه چاپ “چاپ آنیلین” نامیده می شد. در دهه ۱۹۲۰بیشتر ماشین های چاپ در آلمان ساخته می شدند، در آلمان این فرایند “gummidruck” یا چاپ لاستیکی نامیده می شد. در آلمان همچنان امروزه به این نوع چاپ “gummidruck” گفته می شود.

در اوایل قرن بیستم، این تکنیک ( چاپ فلکسو ) به صورت گسترده ای در بسته بندی مواد غذایی در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت.

در سال ۱۹۴۰مدیریت غذا و داروی آمریکا (FDA) رنگ های آنیلین را جزء رنگ های نامناسب برای بسته بندی مواد غذایی طبقه بندی کرد.  به سبب کاهش فروش این نوع دستگاه چاپ گردید.

از این رو شرکت های خصوصی تلاش کردند با استفاده از نام های جدید برای این روش، از جمله “printing Lustro” و “printing Transglo”فروش را بالا ببرند اما به موفقیت چشمگیری دست نیافتند. حتی بعد ازآنکه مدیریت غذا و داروی آمریکا (FDA) چاپ آنیلین را با استفاده از جوهر های جدید در سال ۱۹۴۹ تصویب کرد خرید و فروش این دستگاه های چاپ همچنان رو به کاهش بود و برخی از تولید کنندگان مواد غذایی هنوز هم حاضر به در نظر گرفتن نام چاپ آنیلین بر روی بسته بندی محصولاتشان نبودند. سرانجام نمایندگان صنعت بسته بندی به این نتیجه رسیدند که این فرایند نیاز به تغییر نام دارد.